-
1 contāgiō
contāgiō ōnis, f [com-+TAG-], a touching, contact, touch: pulmonum: contagione Romanorum, L.: contagio naturae valet, connection.—A contact, contagion, infection: pestifera, L.—Fig., an infection, pollution, vicious companionship, participation, contamination: ne quid ex contagione incommodi accipiant, Cs.: ubi contagio quasi pestilentia invasit, S.: ut seditionibus velut ex contagione castra impleantur, L.: dedit hanc contagio labem, Iu.: criminis, L.: conscientiae: aspectūs: contagiones malorum, quae manaverunt, etc.* * *contact/touch (to contagion/infection); social contact/intercourse; influence -
2 februa
fēbrŭum, i, n. Orig., in the Sabine lang., a purgation, means of purification. — Hence, februa, ōrum, n., the Roman festival of purification and expiation, celebrated on the 15th of the month hence called February (v. Februarius); whence, Februālis, Febrūlis, and Februāta, surnames of Juno, who was worshipped at this festival; Februātus, the festival itself; and Februus, a surname of Lupercus, who presided over this festival: Lupercalia dicta, quod in Lupercali luperci sacra faciunt. Rex cum ferias menstruas Nonis Februariis edicit, hunc diem Februatum appellat. Februum Sabini purgamentum, et id in sacris nostris verbum;nam et Lupercalia februatio,
Varr. L. L. 6, § 13 Müll.; cf. Serv. Verg. A. 8, 343: Ego arbitror Februarium a [p. 733] die Februato, quod tum februatur populus, id est lupercis nudis lustratur antiquum oppidum Palatinum gregibus humanis cinctum, id. ib. 6, § 34; cf. also Paul. ex Fest. p. 85, 13 sq. Müll.:Februa Romani dixere piamina patres,
Ov. F. 2, 19; 4, 726; 5, 423:Juno pulchra... nam Fluoniam, Februalemque ac Februam mihi poscere non necesse est, cum nihil contagionis corporeae sexu intemerata pertulerim,
Mart. Cap. 2, § 149: Februlis, Paul. ex Fest. p. 85, 16 Müll.; Arnob. 3, p. 118 (dub. al. Februtis). -
3 februum
fēbrŭum, i, n. Orig., in the Sabine lang., a purgation, means of purification. — Hence, februa, ōrum, n., the Roman festival of purification and expiation, celebrated on the 15th of the month hence called February (v. Februarius); whence, Februālis, Febrūlis, and Februāta, surnames of Juno, who was worshipped at this festival; Februātus, the festival itself; and Februus, a surname of Lupercus, who presided over this festival: Lupercalia dicta, quod in Lupercali luperci sacra faciunt. Rex cum ferias menstruas Nonis Februariis edicit, hunc diem Februatum appellat. Februum Sabini purgamentum, et id in sacris nostris verbum;nam et Lupercalia februatio,
Varr. L. L. 6, § 13 Müll.; cf. Serv. Verg. A. 8, 343: Ego arbitror Februarium a [p. 733] die Februato, quod tum februatur populus, id est lupercis nudis lustratur antiquum oppidum Palatinum gregibus humanis cinctum, id. ib. 6, § 34; cf. also Paul. ex Fest. p. 85, 13 sq. Müll.:Februa Romani dixere piamina patres,
Ov. F. 2, 19; 4, 726; 5, 423:Juno pulchra... nam Fluoniam, Februalemque ac Februam mihi poscere non necesse est, cum nihil contagionis corporeae sexu intemerata pertulerim,
Mart. Cap. 2, § 149: Februlis, Paul. ex Fest. p. 85, 16 Müll.; Arnob. 3, p. 118 (dub. al. Februtis). -
4 Februus
fēbrŭum, i, n. Orig., in the Sabine lang., a purgation, means of purification. — Hence, februa, ōrum, n., the Roman festival of purification and expiation, celebrated on the 15th of the month hence called February (v. Februarius); whence, Februālis, Febrūlis, and Februāta, surnames of Juno, who was worshipped at this festival; Februātus, the festival itself; and Februus, a surname of Lupercus, who presided over this festival: Lupercalia dicta, quod in Lupercali luperci sacra faciunt. Rex cum ferias menstruas Nonis Februariis edicit, hunc diem Februatum appellat. Februum Sabini purgamentum, et id in sacris nostris verbum;nam et Lupercalia februatio,
Varr. L. L. 6, § 13 Müll.; cf. Serv. Verg. A. 8, 343: Ego arbitror Februarium a [p. 733] die Februato, quod tum februatur populus, id est lupercis nudis lustratur antiquum oppidum Palatinum gregibus humanis cinctum, id. ib. 6, § 34; cf. also Paul. ex Fest. p. 85, 13 sq. Müll.:Februa Romani dixere piamina patres,
Ov. F. 2, 19; 4, 726; 5, 423:Juno pulchra... nam Fluoniam, Februalemque ac Februam mihi poscere non necesse est, cum nihil contagionis corporeae sexu intemerata pertulerim,
Mart. Cap. 2, § 149: Februlis, Paul. ex Fest. p. 85, 16 Müll.; Arnob. 3, p. 118 (dub. al. Februtis).
См. также в других словарях:
Seminaria morbi — Die Seminaria morbi oder Seminaria contagionis wurden in der Form von animalcula (kleine Tierchen, Samen, Keime) und vermiculi (Würmchen) bis ins 19. Jahrhundert als Manifestation der Kontagien für die Entstehung von Infektionskrankheiten… … Deutsch Wikipedia
Historia de la tuberculosis — La Miseria, de Cristóbal Rojas (1886). El autor, aquejado de tuberculosis, refleja el aspecto social de la enfermedad, y su relación con las condiciones d … Wikipedia Español
BACTÉRIOLOGIE — La bactériologie a pris naissance dans le sillage de la chimie, à partir du milieu du XIXe siècle. Elle devait devenir en quelques décennies une science autonome sous l’impulsion de trois savants de génie: Louis Pasteur (1822 1895), qui a créé la … Encyclopédie Universelle
contagion — Contagion, et attouchement dommageable et dangereux, Contagium, Contagio, contagionis, Contages, contagis … Thresor de la langue françoyse